Κάποιοι πιστεύουν πως τα όρια μπαίνουν για να κρατήσουν τους άλλους μακριά, μα στην πραγματικότητα, μπαίνουν για να μας κρατήσουν κοντά με τον εαυτό μας, ώστε να μην αποτραβηχτούμε από το κέντρο μας, τον πυρήνα μας.

Όσο επιτρέπεις αλόγιστα σε άλλους να καθορίζουν πώς να νιώσεις, τι να δώσεις, πότε να σωπάσεις, πότε να αντέξεις, τι αξίζεις, ποιος είσαι, τα θέλω σου και τα όνειρά σου, τόσο απομακρύνεις τον εαυτό σου από τη δική σου αλήθεια· από αυτό που πραγματικά είσαι.

Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνεις το πιο αγνό κομμάτι σου· το παιδί που έχεις μέσα σου. Εκείνο που κάποτε πίστευε χωρίς φόβο, γελούσε χωρίς να υπολογίζει, έκλαιγε χωρίς ντροπή, αγαπούσε χωρίς όρια κι ονειρευόταν χωρίς ταβάνι. Όχι γιατί δεν ήξερε, αλλά γιατί ακόμη κανένας δεν του είχε επιβάλει τα θέλω του.

Τα όρια δεν τα θέτεις για να αδιαφορήσεις, να απομακρύνεις ή να τιμωρήσεις, αλλά για να προστατεύσεις ό,τι πολύτιμο υπάρχει μέσα σου. Είναι ο τρόπος να πεις στο εσωτερικό σου παιδί: «Σε βλέπω. Σε ακούω. Και αυτή τη φορά, είσαι ασφαλές.»

Όταν αρχίσεις να θέτεις όρια πρώτα σε εσένα και ύστερα στους άλλους, θα δεις τον κόσμο γύρω σου να αλλάζει, γιατί θα σέβεσαι τον εαυτό σου σταματώντας να κυνηγάς αδιάκοπα την αποδοχή των άλλων. Δε θα σε νοιάζει να είσαι αρεστός σε όλους, αλλά σε εσένα. Κι αυτό, γιατί θα έχεις μάθει πως τα όρια δε φυλακίζουν, αλλά προστατεύουν, διαμορφώνουν κι ελευθερώνουν.

Άλλωστε, στο τέλος, ο μόνος άνθρωπος που ζει με τις συνέπειες των «ναι» και των «όχι» σου, είσαι εσύ. Τι λες; Θα προστατέψεις το παιδί που έχεις μέσα σου; Θα το αγκαλιάσεις; Θα το κάνεις περήφανο;

Υ.Γ. Αξιοσημείωτο είναι να αναφερθεί, πως αν θέλεις οι άλλοι να σέβονται τα όριά σου, πρέπει να σέβεσαι κι εσύ τα δικά τους. Η ενσυναίσθηση είναι κι αυτή μια μορφή ορίου. Χωρίς αυτήν, όλοι μοιάζουμε λίγο με εκείνους που κοιτούν μόνο τον εαυτό τους. Μην μπερδέψεις τα όρια της αυτοφροντίδας, με τα όρια του υπέρμετρου εγωισμού, εγωκεντρισμού κι εγωπάθειας. Πάτησε εδώ για να βρεις εννιά τρόπους για να θέσεις υγιή όρια.